به گزارش شوش نیوز : این سازمان بین المللی که با هدف تخفیف آلام انسانی و حفظ و پیشرفت بهداشت عمومی تشکیل شد، بر اساس موافقتنامه ژنو در سال ۱۸۶۴ میلادی و به خصوص به علت تلاش شخصی به نام ژن هنری دونان (Jean Henry Dunant) سوئیسی، “صلیب سرخ” نام گرفت.
در سال ۱۸۶۲ ، دونان کتاب “خاطره ای از سولفرینو Solferino ” را شرح داد و خواستار تشکیل جمعیت های امدادی داوطلب برای تسکین آلام این گونه آسیب دیدگان از جنگ شد.
او چنین بیان داشت که: “آیا نباید امکاناتی در زمان صلح و آرامش وجود داشته باشد و جمعیت هایی امدادی با داوطلبانی ایثارگر و کاملاً صالح تشکیل شوند که هدف شان مراقبت از زخمی ها در زمان جنگ باشد؟”
وی پیشنهاد کرد که خدمت به زخمی های نظامی، فعالیتی بی طرف محسوب شود و “انجمن ژنو امور عام المنفعه” با علاقه ی وافر از پیشنهاد وی استقبال کرد. در نتیجه، یک کنفرانس بین المللی با شرکت نمایندگان ۱۶ کشور در ژنو تشکیل شد و موافقتنامه ۱۸۶۴ میلادی برای بهبود وضع مجروحان جنگ، تدوین شد و به امضای نمایندگان دوازده دولت از کشورهای شرکت کننده رسید. مواردی که در این موافقتنامه پیش بینی شد، شامل موارد زیر بود:
- بی طرف شمردن متصدیان خدمات پزشکی نیروهای مسلح،
- رفتار انسانی با زخمی ها،
- بی طرفی غیر نظامیانی که داوطلبانه به کمک مجروحان جنگ می شتابند،
- علامتی بین المللی به منظور مشخص ساختن اعضا و وسایلی که در این راه به کار می روند که بر اساس ملیت دونان و به تقلید از پرچم سوئیس ، به شکل صلیبی سرخ بر زمینه ای سفید انتخاب شد.
در سال ۱۹۶۳ میلادی، در ۸۸ کشور جهان، جمعیت های ملی صلیب سرخ پدید آمد.
همچنین دو گروه بین المللی دیگر که مرکز آنها نیز در ژنو بود، دایر شد:
یکی “کمیته بین المللی صلیب سرخ” که در سال ۱۸۶۳ میلادی تأسیس شد و از ۲۵ نفر از بزرگان سوئیسی تشکیل شده بود که هنگام جنگ به عنوان میانجی بی طرف خدمت کنند.
دوم “اتحادیه جمیعت های صلیب سرخ” بود که در سال ۱۹۱۹ میلادی تاسیس شد و هدفش کمک های متقابل و همکاری و توسعه فعالیت های مربوطه در زمان صلح بود.
فعالیت صلیب سرخ بین المللی از پایان جنگ جهانی دوم توسعه فراوانی یافت.
هلال احمر
در سال ۱۸۷۶ میلادی، دولت عثمانی (ترکیه) به جای استفاده از نشان صلیب سرخ از معکوس رنگ های پرچم خود، یعنی هلال ماه قرمز رنگ (هلال احمر) در زمینه سفید برای جمعیت ملی خود استفاده کرد. از آن به بعد در کشورهای اسلامی به جای صلیب سرخ، هلال احمر به عنوان نماد این سازمان به کار گرفته شد.
جایگاه جمعیت هلال احمر از نظر عرف بین‌المللی نیز بسیار حائز اهمیت است.
در حال حاضر صلیب سرخ و هلال احمر بین‌المللی بزرگ ترین شبکه بشردوستانه غیرسیاسی و امداد رسانی جهانی را تشکیل می دهد.
امروزه در سطح بین‌المللی یکی از معیارهای سنجش میزان فعالیت های بشردوستانه و غیرسیاسی در هر کشور، وضعیت جمعیت ملی صلیب سرخ و یا هلال احمر و عدم وابستگی و غیرسیاسی بودن آن است.
کمیته بین المللی صلیب سرخ(ICRC )، که مقر آن در ژنو( سوئیس) قرار دارد، سازمانی است بی طرف، بی غرض و مستقل که وظیفه منحصراً بشردوستانه آن عبارت است:
حفاظت از زندگی و کرامت قربانیان جنگ و نیز خشونت داخلی، و یاری رساندن به آن ها. فعالیت های کمیته بین المللی بر پایه مقررات حقوق بشردوستانه استوار است و در موارد سیاسی، دینی و عقیدتی بی طرف است.
هلال احمر در ایران
دولت ایران در سال ۱۳۰۱ جمعیت ملی هلال احمر خود را تأسیس نمود، ولی به جای استفاده از نشان صلیب سرخ و یا هلال احمر، علامت شیر و خورشید سرخ را به عنوان نشان جمعیت خود انتخاب کرد و با تلاش ها و پیگیری متمادی دولت و جمعیت ایران، سرانجام علامت شیر و خورشید در کنفرانس ژنو در سال ۱۹۲۹ به عنوان نشان سوم مورد حمایت بین‌المللی، به تصویب رسید.
از آن پس سه نشان صلیب سرخ، هلال احمر و شیر و خورشید سرخ به عنوان نشانه های رسمی بین‌المللی شناخته شدند.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در سال ۱۳۵۹ ، دولت ایران با ارسال نامه ای به دولت سوئیس به عنوان امین و نگاهدارنده قراردادهای چهارگانه ژنو، اعلام نمود که استفاده از شیر و خورشید سرخ را به تعلیق درآورده و به جای آن از علامت هلال احمر استفاده خواهد نمود.
از آن پس جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران به جمعیت “هلال احمر جمهوری اسلامی ایران” تغییر نام داد.
تبادل لینک هوشمند برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان شوش نیوز و آدرس shushnews.LoxBlog.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.
ورود
اعضا:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
روز بخير كاربر مهمان! 
تبادل لینک هوشمند 