يك داستان‌نويس معتقد است: ادبيات داستانی دوره ما نااميد كننده است. يك داستان‌نويس معتقد است: ادبيات داستانی دوره ما نااميد كننده است.
محمد جوروند در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري شوش نیوز بيان كرد: ادبيات داستانی ما در طول سه دهه گذشته كارايي عمده جهاني نداشته است. اگرچه بعضي آثار ارزشي مثل كتاب زهرا حسيني به نام "دا" يا آثار ديگري با موضوع جنگ در حوزه ادبيات داستاني نوشته شد اما با يك گل بهار نمي‌شود.
وي افزود: من معتقدم بايست اتفاق بزرگتري در حوزه ادبيات داستاني مي‌افتاد اما چشم‌انداز خوبي در اين حوزه نداشتيم حتي در دهه 80 كه بتوان در خصوص آن صحبت كرد. بايد كتابي در اين حوزه نوشته مي‌شد كه ادبيات داستاني جهان را تحت تاثير قرار مي‌داد كه چنين اتفاقي نيفتاد.
او خاطرنشان كرد: داستان در تاريخ ادبيات ايران به خاطر نقالي‌هاي شبانه، قرآن‌خواني، شاهنامه‌خواني و مثنوي‌خواني جايگاه ويژه‌اي داشته و همگي سرشار از داستان و قصه هستند و مختصات آن‌ها را دارند.
جوروند گفت: نمي‌توان خيلي به صورت منظم گفت ژانر خاصي در اين دهه قالب بوده است. ادبيات داستاني در دهه 80 بيشتر به مباحث عاشقانه، دفاع مقدس و ... پرداخت. اگر ادبيات داستاني جهاني شود، در آن صورت تم آن نيز غالب اما چون كار ماندگاري نداشته‌ايم نمي‌توان گفت كه چه تمی غالب شده است.
وي ادامه داد: تحولات تاثير زيادي بر ادبيات داستاني نداشته است. البته بحث‌هاي ارزشي كه در جامعه صورت مي‌گرفت بر ادبيات داستاني تاثير گذاشت به طوري كه معتقدم كتاب "دا" زاييده اين فضاي ارزشي ـ فرهنگي است.
اين داستان‌نويس يادآور شد: كتاب‌هايي كه در حوزه‌هاي ارزشي نوشته شدند همانند زندگي‌نامه برخي از شاعران بر مخاطب تاثيرگذار بود اما با اين حال همچنان جاهاي خالي مشهود است. يعني فضاي كاملي نداشتيم و تنها از اين نوع كتاب‌ها داشتيم. در دهه 80 غير از تعدادي داستان در حوزه دفاع مقدس و حوزه‌هاي ارزشي چيز دندان‌گير ديگري نداشتيم.
محمد جوروند در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاري شوش نیوز خاطرنشان کرد : ادبيات داستانی ما در طول سه دهه گذشته كارايي عمده جهاني نداشته است. اگرچه بعضي آثار ارزشي مثل كتاب زهرا حسيني به نام "دا" يا آثار ديگري با موضوع جنگ در حوزه ادبيات داستاني نوشته شد اما با يك گل بهار نمي‌شود.
وي افزود: من معتقدم بايست اتفاق بزرگتري در حوزه ادبيات داستاني مي‌افتاد اما چشم‌انداز خوبي در اين حوزه نداشتيم حتي در دهه 80 كه بتوان در خصوص آن صحبت كرد. بايد كتابي در اين حوزه نوشته مي‌شد كه ادبيات داستاني جهان را تحت تاثير قرار مي‌داد كه چنين اتفاقي نيفتاد.
او در ادامه گفت : : داستان در تاريخ ادبيات ايران به خاطر نقالي‌هاي شبانه، قرآن‌خواني، شاهنامه‌خواني و مثنوي‌خواني جايگاه ويژه‌اي داشته و همگي سرشار از داستان و قصه هستند و مختصات آن‌ها را دارند.
جوروند گفت: نمي‌توان خيلي به صورت منظم گفت ژانر خاصي در اين دهه قالب بوده است. ادبيات داستاني در دهه 80 بيشتر به مباحث عاشقانه، دفاع مقدس و ... پرداخت. اگر ادبيات داستاني جهاني شود، در آن صورت تم آن نيز غالب اما چون كار ماندگاري نداشته‌ايم نمي‌توان گفت كه چه تمی غالب شده است.
وي ادامه داد: تحولات تاثير زيادي بر ادبيات داستاني نداشته است. البته بحث‌هاي ارزشي كه در جامعه صورت مي‌گرفت بر ادبيات داستاني تاثير گذاشت به طوري كه معتقدم كتاب "دا" زاييده اين فضاي ارزشي ـ فرهنگي است.
اين داستان‌نويس يادآور شد: كتاب‌هايي كه در حوزه‌هاي ارزشي نوشته شدند همانند زندگي‌نامه برخي از شاعران بر مخاطب تاثيرگذار بود اما با اين حال همچنان جاهاي خالي مشهود است. يعني فضاي كاملي نداشتيم و تنها از اين نوع كتاب‌ها داشتيم. در دهه 80 غير از تعدادي داستان در حوزه دفاع مقدس و حوزه‌هاي ارزشي چيز دندان‌گير ديگري نداشتيم.
نظرات شما عزیزان:
|
ورود
اعضا:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
روز بخير كاربر مهمان! 
تبادل لینک هوشمند 